ABPA (Αλλεργική βρογχοπνευμονική ασπεργίλλωση) είναι μια σοβαρή αλλεργική νόσος που προκαλείται από μυκητιασική λοίμωξη των αεραγωγών. Τα άτομα με ABPA έχουν συνήθως σοβαρό άσθμα και συχνές εξάρσεις που συχνά απαιτούν μακροχρόνια χρήση από του στόματος στεροειδών και αντιβιοτικών για τη θεραπεία δευτερογενών βακτηριακών λοιμώξεων.
Οι δύο κύριες θεραπείες για το ABPA είναι αντιμυκητιασικά φάρμακα και από το στόμα στεροειδή. Τα αντιμυκητιακά φάρμακα δρουν στοχεύοντας τους μύκητες που προκαλούν τη μόλυνση, περιορίζοντας την ανάπτυξη και εξάπλωσή της. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της συχνότητας των εξάρσεων και στη σταθεροποίηση της κατάστασης, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσει παρενέργειες όπως ναυτία και, πιο σπάνια, ηπατική βλάβη. Τα από του στόματος στεροειδή δρουν μειώνοντας τη φλεγμονή και καταστέλλοντας την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος στο αλλεργιογόνο, κάτι που μπορεί να βοηθήσει στον έλεγχο των συμπτωμάτων της ABPA. Ωστόσο, η μακροχρόνια χρήση μπορεί να προκαλέσει σημαντικές παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης βάρους, των εναλλαγών της διάθεσης και της ανεπάρκειας των επινεφριδίων.
Αυτές οι παρενέργειες μπορούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα ζωής, αλλά και οι δύο θεραπείες μπορεί να είναι απαραίτητες για την πρόληψη της επιδείνωσης της νόσου. Επομένως, χρειάζονται νέες ή βελτιωμένες θεραπείες.
Ευτυχώς, υπήρξαν πρόσφατες εξελίξεις στη διαχείριση της ABPA και μια ανασκόπηση του Richard Moss (2023) τονίζει δύο πολλά υποσχόμενους τύπους θεραπείας:
- Εισπνεόμενο αντιμυκητιασικό φάρμακο θεραπεία μυκητιασικών πνευμονικών λοιμώξεων με την παροχή του φαρμάκου απευθείας στο σημείο της μόλυνσης. Αυτό επιτρέπει τη χορήγηση μεγαλύτερης συγκέντρωσης του φαρμάκου στην πληγείσα περιοχή, περιορίζοντας παράλληλα την έκθεση του υπόλοιπου σώματος και επομένως μειώνει τις παρενέργειες. Για παράδειγμα, η εισπνεόμενη ιτρακοναζόλη έχει αποδειχθεί ότι φτάνει σε συγκεντρώσεις αρκετά υψηλές ώστε να σκοτώνει ή να αναστέλλει την ανάπτυξη του μύκητα. Περαιτέρω δοκιμές θα ολοκληρωθούν φέτος (2023) για να αξιολογηθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά του. Αν και βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη, αυτά τα φάρμακα προσφέρουν ελπίδα για πιο αποτελεσματικές και καλύτερα ανεκτές θεραπευτικές επιλογές για ασθενείς με ABPA.
- Βιολογικό φάρμακο είναι ένας εντελώς νέος τύπος θεραπείας που χρησιμοποιεί συνθετικά αντισώματα για να στοχεύσει συγκεκριμένα κύτταρα ή πρωτεΐνες του ανοσοποιητικού μας συστήματος αντί να χρησιμοποιεί μια χημική ένωση. Η ομαλιζουμάμπη, ένας τύπος βιολογικού, συνδέεται με την ανοσοσφαιρίνη IgE και την απενεργοποιεί. Η IgE εμπλέκεται στην αλλεργική απόκριση που εκτοξεύει το σώμα μας ενάντια σε ξένους εισβολείς και παίζει μεγάλο ρόλο στα συμπτώματα ABPA. Η απενεργοποίηση της IgE έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τα αλλεργικά συμπτώματα. Σε κλινικές δοκιμές το omalizumab έχει αποδειχθεί ότι (α) μείωσε σημαντικά τον αριθμό των εξάρσεων σε σύγκριση με την προ-θεραπεία, (β) μείωσε την ανάγκη για από του στόματος χρήση στεροειδών και μείωσε την απαραίτητη δόση του, (γ) αύξησε την απομάκρυνση των στεροειδών, δ) βελτιωμένη λειτουργία των πνευμόνων και (ε) βελτιωμένος έλεγχος του άσθματος. Επιπρόσθετα, άλλα μονοκλωνικά αντισώματα (Mabs) όπως το mepolizumab, το benralizumab και το dupilumab έχουν δείξει μείωση των εξάρσεων, ολική IgE και επίδραση στεροειδούς.
Σύμφωνα με τον Moss (2023), αυτές οι νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές στη μείωση των επισκέψεων στο νοσοκομείο. Τα βιολογικά φάρμακα φαίνονται εξαιρετικά αποτελεσματικά, με έως και 90% μείωση των εξάρσεων για ασθενείς με ABPA και έως και 98% αποτελεσματικότητα στη μείωση της ποσότητας στεροειδών από του στόματος που χρειάζεται ο ασθενής. Εάν αυτές οι νέες θεραπείες συνεχίσουν να λειτουργούν καλά, θα μπορούσε ενδεχομένως να προσφέρει μια νέα, υψηλότερη ποιότητα ζωής για τα άτομα με ABPA. Συνολικά, αυτά τα ευρήματα είναι πολλά υποσχόμενα, αλλά απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να επιβεβαιωθεί η αποτελεσματικότητα αυτών των θεραπειών ειδικά για το ABPA.
Πρωτότυπο χαρτί: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9861760/