दीर्घकालीन रोगनिदान

एस्परगिलोसिसचे जुनाट प्रकार (म्हणजे सामान्य रोगप्रतिकारक शक्ती असलेल्या लोकांना त्रास होतो) अनेक वर्षे टिकू शकतात, त्यामुळे देखभाल ही एक महत्त्वाची समस्या आहे. सर्व क्रॉनिक फॉर्म हे बुरशीने शरीराच्या काही भागात पाय धारण केल्यामुळे आणि हळूहळू वाढण्याचा परिणाम आहे, तसेच त्यांच्या संपर्कात आलेल्या नाजूक उतींच्या पृष्ठभागावर त्रास होतो; यामुळे संबंधित ऊतींमध्ये बदल होऊ शकतात.

यापैकी बहुतेक प्रकारचे एस्परगिलोसिस फुफ्फुसांवर परिणाम करतात आणि सायनस. जोपर्यंत फुफ्फुसाचा संबंध आहे, बुरशीमुळे चिडलेल्या नाजूक उती आपल्याला श्वास घेण्यास परवानगी देण्यासाठी महत्त्वपूर्ण आहेत. आपण श्वास घेत असताना ताणण्यासाठी या ऊती लवचिक आणि पातळ असायला हव्यात ज्यामुळे पडद्याच्या अगदी खाली चालणाऱ्या रक्तपुरवठ्यात आणि त्यातून वायूंची कार्यक्षम देवाणघेवाण होऊ शकेल.

चिडचिडेपणामुळे या ऊतींना सूज येते आणि नंतर घट्ट आणि डाग पडतात - एक प्रक्रिया ज्यामुळे ऊती जाड आणि लवचिक बनतात.

डॉक्टर शक्य तितक्या लवकर निदान करून सर्वप्रथम ही प्रक्रिया व्यवस्थापित करण्याचा प्रयत्न करतात - जे काही पूर्वी कठीण होते परंतु नवीन तंत्रज्ञान उपलब्ध झाल्याने ते सोपे होऊ लागले आहे.

पुढील सर्वात महत्वाची गोष्ट म्हणजे जळजळ कमी करणे किंवा प्रतिबंध करणे स्टिरॉइड्स विहित आहेत. लक्षणांनुसार डॉक्टरांद्वारे डोस अनेकदा बदलतो (NB तुमच्या डॉक्टरांच्या कराराशिवाय कोणत्याही परिस्थितीत प्रयत्न करण्यासारखे नाही) डोस कमी करण्याच्या प्रयत्नात. स्टिरॉइड्सचे अनेक दुष्परिणाम आहेत आणि डोस कमी केल्याने ते दुष्परिणाम देखील कमी होतात.

अँटीफंगल्स जसे इट्राकोनाझोल, व्होरिकोनाझोल किंवा पोसाकोनाझोल ते सहसा म्हणून देखील वापरले जातात, जरी ते संसर्ग नष्ट करू शकत नसले तरी, ते बर्‍याच प्रकरणांमध्ये लक्षणे कमी करतात. साइड इफेक्ट्स टाळण्यासाठी अँटीफंगलचा डोस देखील कमी केला जातो परंतु काहीवेळा खर्च देखील कमी केला जातो, कारण अँटीफंगल खूप महाग असू शकतात.

काही रुग्ण वेळोवेळी अँटिबायोटिक्स घेतात कारण जीवाणूजन्य संसर्ग हा क्रॉनिक एस्परगिलोसिसमध्ये संसर्गाचा दुय्यम प्रकार असू शकतो.