عفونت آسپرژیلوس گوش، چشم و ناخن
اتومیکوزیس
اتومیکوزیس یک عفونت قارچی گوش و شایع ترین عفونت قارچی در کلینیک های گوش، حلق و بینی است. ارگانیسم‌های مسئول اتومیکوز معمولاً قارچ‌های محیطی هستند آسپرژیلوس نیجر. قارچ‌ها معمولاً به بافت‌هایی حمله می‌کنند که قبلاً توسط عفونت‌های باکتریایی، آسیب فیزیکی یا جرم بیش از حد گوش آسیب دیده‌اند.
علائم:
- خارش، تحریک، ناراحتی یا درد
- مقدار کمی ترشح
- احساس انسداد در گوش
در موارد نادر، آسپرژیلوس عفونت گوش ممکن است به استخوان و غضروف سرایت کند و باعث بیماری شدید و تهدید کننده زندگی شود. این اغلب ناشی از Aspergillus fumigatus نسبت به آسپرژیلوس نیجرو با نقص ایمنی زمینه ای، دیابت یا بیماران دیالیز همراه است.
تشخیص اتومیکوز با برداشتن بقایای گوش عفونی، کشت آن بر روی یک صفحه مخصوص آگار و استفاده از میکروسکوپ برای تعیین ارگانیسم ایجاد کننده تایید می شود. اگر عفونت عمیق باشد، باید بیوپسی برای کشت قارچ و شناسایی انجام شود. اگر مشکوک به تهاجمی شدن عفونت وجود داشته باشد، می توان از سی تی اسکن و ام آر آی برای مشاهده اینکه آیا قارچ به سایر نقاط گسترش یافته است یا خیر، استفاده کرد.
درمان شامل خشک کردن و تمیز کردن دقیق کانال گوش با استفاده از میکروساکشن است. از سرنگ صوتی باید اجتناب شود زیرا می تواند منجر به شعله ور شدن عفونت در نقاط عمیق تر گوش شود. بسته به اینکه عفونت چقدر پیچیده است، ممکن است نیاز به درمان بیشتر با داروهای ضد قارچی که روی گوش اعمال می شود، باشد. درمان باید به مدت 1 تا 3 هفته ادامه یابد و درمان ضد قارچ خوراکی تنها در صورتی مورد نیاز است که ضد قارچ های اعمال شده روی پوست مؤثر نباشند یا شرایط تهاجمی باشد.
با تمیز کردن خوب کانال گوش و درمان ضد قارچی، اتومیکوز معمولاً درمان می شود و عود نمی کند.
آنیکومیکوز
اونیکومیکوزیس یک عفونت قارچی ناخن است که بیشتر ناخن پا است. عفونت قارچی ناخن در جمعیت عمومی بزرگسالان شایع است و میزان آن در حدود 5-25 درصد است و در افراد مسن بروز آن افزایش می یابد. اونیکومیکوزیس حدود 50 درصد از کل بیماری های ناخن را تشکیل می دهد. طیف گسترده ای از قارچ ها وجود دارد که می توانند آنیکومیکوزیس کنند، اما T. rubrum مسئول حدود 80 درصد موارد در انگلستان است. گونه آسپرژیلوس, در میان بسیاری از قارچ های دیگر، گاهی اوقات می تواند باعث انیکومایکوزیس شود. برخی از عفونت ها توسط بیش از یک قارچ ایجاد می شوند.
علائم عفونت بسته به نوع قارچ درگیر متفاوت خواهد بود، اما ضخیم شدن ناخن ها و تغییر رنگ شایع هستند.
برخی از عوامل موثر در ایجاد این بیماری عبارتند از: کفش های انسدادی، تماس زیاد آب با ناخن ها، ضربه های مکرر ناخن، استعداد ژنتیکی و بیماری های همزمان مانند دیابت، گردش خون محیطی ضعیف و عفونت HIV و همچنین سایر اشکال سرکوب سیستم ایمنی.
تشخیص قارچ عامل بیماری با تراشیدن ناخن به دست می آید (مواد زیر ناخن مفیدترین ماده است). سپس تکه‌های کوچک آن زیر میکروسکوپ بررسی می‌شوند و روی صفحات مخصوص آگار رشد می‌کنند تا گونه‌های مسئول بیماری مشخص شوند.
درمان بستگی به نوع عامل و شدت بیماری دارد. کرم یا پماد ضد قارچی که روی ناخن آسیب دیده استفاده می شود در برخی موارد خفیف تر موثر است. ممکن است به درمان ضد قارچ خوراکی یا جراحی برای برداشتن ناخن نیاز باشد. بسته به مورد، درمان می تواند از 1 هفته تا 12 ماه ادامه یابد. درمان ممکن است، اما زمان زیادی طول می کشد، زیرا رشد ناخن ها کند است.
چین ناخن نیز می تواند عفونی شود - به این بیماری پارونیشیا گفته می شود و معمولاً ناشی از آن است کاندیدا آلبیکنس و دیگر کاندیدا گونه ها است.
کراتیت قارچی
کراتیت قارچی یک عفونت قارچی قرنیه است. شایع ترین عوامل ایجاد کننده هستند Aspergillus flavus, Aspergillus fumigatus, فوزاریوم spp و کاندیدا آلبیکنس، اگرچه قارچ های دیگر می توانند مسئول باشند. تروما، به خصوص اگر با مواد گیاهی همراه باشد، یک مقدمه رایج برای کراتیت قارچی است. مایع لنز تماسی آلوده به قارچ نیز می تواند باعث کراتیت قارچی شود. سایر عوامل خطر احتمالی شامل کورتیکواستروئیدهای موضعی، داروهای سنتی و دما و رطوبت خارجی بالاتر است. کراتیت باکتریایی در افرادی که از لنزهای تماسی استفاده می کنند و کشورهای غربی شایع تر است، در حالی که در هند و نپال و برخی از کشورهای دیگر، کراتیت قارچی حداقل به اندازه کراتیت باکتریایی شایع است. تخمین زده می شود که سالانه بیش از یک میلیون مورد کراتیت قارچی در سرتاسر جهان، بیشتر در کشورهای گرمسیری وجود دارد.
علائم معمولاً مانند انواع دیگر کراتیت هستند، اما ممکن است طولانی‌تر (5-10 روز) باشند:
- قرمزی چشم
- درد
- اشک زیاد یا ترشحات دیگر از چشم شما
- مشکل باز کردن پلک به دلیل درد یا سوزش
- تاری دید
- کاهش دید
- حساسیت به نور
- احساس اینکه چیزی در چشم شماست
بهترین راه برای تشخیص کراتیت قارچی، خراش دادن مواد عفونی از قرنیه است. هر عامل قارچی در این خراش دادن سپس برای شناسایی روی یک صفحه آگار مخصوص رشد می‌کند. همراه با کشت ارگانیسم، میکروسکوپ نیز به دلیل تنوع قارچ های بالقوه ایجاد کننده مورد نیاز است.
داروهای ضد قارچی که مستقیماً به شکل قطره روی چشم استفاده می شوند برای درمان کراتیت قارچی ضروری هستند. تعداد دفعات تجویز آنها به شدت عفونت بستگی دارد. در موارد شدید، این ساعت به صورت ساعتی است، و می توان پس از 1 روز به دلیل بهبودی، تعداد دفعات آن کاهش یافت. اگر کراتیت شدید باشد، درمان موضعی ضد قارچ 60 درصد با حفظ بینایی و اگر خفیف‌تر باشد 75 درصد پاسخ می‌دهد. برای عفونت های شدید، درمان خوراکی نیز توصیه می شود. درمان ضد قارچی انجام شده به گونه عامل آن بستگی دارد. درمان معمولاً حداقل 14 روز ادامه می یابد. دبریدمان جراحی برای بیماری شدید ضروری است.
کراتیت قارچی با 5 برابر بیشتر خطر سوراخ شدن بعدی و نیاز به پیوند قرنیه نسبت به کراتیت باکتریایی همراه است. در صورت تشخیص زودهنگام، بهبود بینایی بیشتر است.