پیش آگهی طولانی مدت

اشکال مزمن آسپرژیلوزیس (یعنی آنهایی که افراد دارای سیستم ایمنی طبیعی از آن رنج می برند) می تواند سال ها طول بکشد، بنابراین نگهداری یک مسئله مهم است. همه اشکال مزمن نتیجه این است که قارچ در قسمتی از بدن جای می گیرد و به آرامی رشد می کند، در حالی که سطح بافت های ظریفی را که با آنها در تماس هستند تحریک می کند. این می تواند باعث ایجاد تغییراتی در بافت های مربوطه شود.

بیشتر این نوع آسپرژیلوزیس ریه ها و سینوس ها. تا آنجا که به ریه ها مربوط می شود، بافت های ظریف تحریک شده توسط قارچ برای ما مهم هستند که به ما اجازه تنفس می دهند. این بافت‌ها باید انعطاف‌پذیر باشند تا در حین تنفس ما کشیده شوند، و نازک باشند تا امکان تبادل موثر گازها به و از منبع خونی را که درست در زیر غشاها وجود دارد، فراهم کنند.

تحریک باعث می شود این بافت ها ملتهب و سپس ضخیم و زخمی شوند - فرآیندی که بافت ها را ضخیم و غیر قابل انعطاف می کند.

پزشکان سعی می کنند این فرآیند را ابتدا با تشخیص هر چه زودتر مدیریت کنند - چیزی که در گذشته دشوار بود اما با در دسترس قرار گرفتن فناوری جدید شروع به آسان شدن می کند.

نکته مهم بعدی کاهش یا جلوگیری از التهاب است، بنابراین استروئیدها تجویز می شوند. دوز اغلب توسط پزشک با توجه به علائم متفاوت است (NB چیزی نیست که تحت هیچ شرایطی بدون موافقت پزشک خود تلاش کنید) در تلاش برای به حداقل رساندن دوز. استروئیدها عوارض جانبی زیادی دارند و به حداقل رساندن دوز آن نیز این عوارض را به حداقل می رساند.

ضد قارچ ها مانند ایتراکونازول، وریکونازول یا پوزاکونازول همچنین اغلب استفاده می شود، زیرا اگرچه نمی توانند عفونت را ریشه کن کنند، اما در بسیاری از موارد علائم را به طور قابل توجهی کاهش می دهند. دوز ضد قارچ نیز برای جلوگیری از عوارض جانبی، اما گاهی اوقات برای به حداقل رساندن هزینه نیز به حداقل می رسد، زیرا ضد قارچ ها می توانند بسیار گران باشند.

برخی از بیماران هر از گاهی آنتی بیوتیک مصرف می کنند زیرا عفونت های باکتریایی می توانند شکل ثانویه عفونت در آسپرژیلوزیس مزمن باشند.