In een opmerkelijke vooruitgang in de behandeling van chronische obstructieve longziekte (COPD) hebben wetenschappers voor het eerst het potentieel aangetoond van het repareren van beschadigd longweefsel met behulp van de eigen longcellen van patiënten. De doorbraak werd onthuld op het European Respiratory Society International Congress van dit jaar in Milaan, Italië, waar de resultaten van een baanbrekende fase I klinische studie werden gedeeld.

COPD, dat veel voorkomt bij mensen met chronische pulmonale aspergillose (CPA), veroorzaakt progressieve schade aan het longweefsel, waardoor de levenskwaliteit van patiënten aanzienlijk wordt beïnvloed door de obstructie van de luchtstroom uit de longen. De ziekte, die jaarlijks het leven eist van ongeveer 30,000 mensen in Groot-Brittannië, is historisch gezien een uitdaging gebleken om te behandelen. De huidige behandelingen zijn voornamelijk gericht op het verlichten van de symptomen door middel van luchtwegverwijders zoals salbutamol, die de luchtwegen verwijden om de luchtstroom te verbeteren, maar het beschadigde weefsel niet herstellen.

De zoektocht naar een meer definitieve behandeling bracht onderzoekers ertoe de domeinen van de op stamcellen en voorlopercellen gebaseerde regeneratieve geneeskunde te verkennen. Stamcellen staan ​​bekend om hun vermogen om in elk celtype te veranderen. In tegenstelling tot stamcellen kunnen voorlopercellen alleen veranderen in bepaalde soorten cellen die verband houden met een specifiek gebied of weefsel. Een voorlopercel in de long kan bijvoorbeeld veranderen in verschillende soorten longcellen, maar niet in hartcellen of levercellen. Onder de onderzoekers bevindt zich professor Wei Zuo van de Tongji Universiteit, Shanghai en hoofdwetenschapper bij Regend Therapeutics. Professor Zuo en zijn team bij Regend hebben een specifiek type voorlopercel onderzocht, bekend als P63+-longvoorlopercellen.

De klinische fase I-studie, geïnitieerd door professor Zuo en zijn collega's, had tot doel de veiligheid en werkzaamheid te beoordelen van het verwijderen van P63+-voorlopercellen uit de longen van patiënten, deze vervolgens met miljoenen te vermenigvuldigen in een laboratorium voordat ze weer in hun longen worden getransplanteerd.

Er namen twintig COPD-patiënten deel aan het onderzoek, van wie er zeventien de celbehandeling kregen, terwijl drie als controlegroep dienden. De resultaten waren bemoedigend; de behandeling werd goed verdragen en patiënten vertoonden een verbeterde longfunctie, konden verder lopen en rapporteerden een betere kwaliteit van leven na de behandeling.

Na twaalf weken van deze nieuwe behandeling ervoeren patiënten een significante verbetering in hun longfunctie. Concreet werd het vermogen van de longen om zuurstof en kooldioxide van en naar de bloedbaan over te brengen efficiënter. Bovendien konden patiënten verder lopen tijdens een standaard wandeltest van zes minuten. De mediaan (het middelste getal als alle getallen van klein naar groot zijn gerangschikt) nam toe van 12 meter naar 410 meter – een goed teken van verbeterd aerobe vermogen en uithoudingsvermogen. Bovendien was er een opmerkelijke daling in de scores van de St George's Respiratory Questionnaire (SGRQ), een instrument dat wordt gebruikt om de impact van luchtwegaandoeningen op de algehele kwaliteit van leven te meten. Een lagere score geeft aan dat patiënten het gevoel hadden dat hun kwaliteit van leven was verbeterd, met minder symptomen en een beter dagelijks functioneren. Over het geheel genomen suggereert dit dat de behandeling de longfunctie verbeterde en het dagelijkse leven van de patiënt positief beïnvloedde.

De baanbrekende resultaten benadrukten ook het potentieel van deze behandeling bij het herstellen van longschade bij patiënten met mild emfyseem (een soort longschade die optreedt bij COPD), een aandoening die over het algemeen als onomkeerbaar en progressief wordt beschouwd. Twee patiënten die met de aandoening aan het onderzoek deelnamen, vertoonden na 24 weken een resolutie van de laesies op basis van CT-beeldvorming. 

Onderschreven door de Chinese National Medical Products Administration (NMPA), het equivalent van de Britse Medicines and Healthcare products Regulatory Agency (MHRA), zit er een fase II klinische studie in de pijplijn om het gebruik van P63+-voorloperceltransplantatie in een groter geheel verder te testen. groep COPD-patiënten. 

Deze innovatie zou het verloop van de behandeling bij COPD aanzienlijk kunnen veranderen. Professor Omar Usmani van het Imperial College London en hoofd van de European Respiratory Society-groep op het gebied van luchtwegaandoeningen, astma, COPD en chronische hoest gaf zijn mening over de betekenis van het onderzoek, waarmee hij de dringende behoefte aan effectievere behandelingen voor COPD onderstreepte. Hij merkte op dat als deze resultaten in volgende onderzoeken worden bevestigd, dit een grote doorbraak zou betekenen in de behandeling van COPD.

De weg die voor ons ligt lijkt veelbelovend, met het potentieel om niet alleen de slopende symptomen van COPD te verlichten, maar ook om de schade die het aan de longen toebrengt te herstellen, wat hoop biedt aan miljoenen mensen die aan deze chronische luchtwegaandoening lijden.

Meer informatie over de proef kunt u hier lezen: https://www.ersnet.org/news-and-features/news/transplanting-patients-own-lung-cells-offers-hope-of-cure-for-copd/