લાંબા ગાળાના પૂર્વસૂચન

એસ્પરગિલોસિસના ક્રોનિક સ્વરૂપો (એટલે ​​​​કે સામાન્ય રોગપ્રતિકારક શક્તિ ધરાવતા લોકો દ્વારા પીડાતા) ઘણા વર્ષો સુધી ટકી શકે છે, તેથી જાળવણી એ એક મહત્વપૂર્ણ મુદ્દો છે. તમામ ક્રોનિક સ્વરૂપો ફૂગના શરીરના એક ભાગમાં પગ જમાવીને અને ધીમે ધીમે વધવાના પરિણામ છે, જ્યારે તેઓ સંપર્કમાં આવે છે તે નાજુક પેશીઓની સપાટીને બળતરા કરે છે; આનાથી સંબંધિત પેશીઓમાં ફેરફાર થઈ શકે છે.

આ પ્રકારના મોટાભાગના એસ્પરગિલોસિસ ફેફસાંને અસર કરે છે અને સાઇનસ. જ્યાં સુધી ફેફસાંનો સંબંધ છે, ફૂગ દ્વારા બળતરા થતી નાજુક પેશીઓ આપણને શ્વાસ લેવાની પરવાનગી આપવા માટે મહત્વપૂર્ણ છે. આપણે શ્વાસ લઈએ ત્યારે ખેંચવા માટે આ પેશીઓ લવચીક હોવા જોઈએ, અને રક્ત પુરવઠામાં અને તેમાંથી વાયુઓના કાર્યક્ષમ વિનિમયને મંજૂરી આપવા માટે પાતળા હોવા જોઈએ, જે પટલની નીચે ચાલે છે.

બળતરા આ પેશીઓને સોજો અને પછી જાડા અને ડાઘનું કારણ બને છે - એક પ્રક્રિયા જે પેશીઓને જાડા અને અસ્થિર બનાવે છે.

ડોકટરો આ પ્રક્રિયાને શક્ય તેટલું વહેલું નિદાન કરીને સૌપ્રથમ મેનેજ કરવાનો પ્રયાસ કરે છે – જે ભૂતકાળમાં મુશ્કેલ હતું પરંતુ નવી ટેક્નોલોજી ઉપલબ્ધ થવાથી સરળ બનવાનું શરૂ થઈ રહ્યું છે.

આગામી સૌથી મહત્વની બાબત એ છે કે બળતરા ઘટાડવા અથવા અટકાવવા માટે, તેથી સ્ટેરોઇડ્સ સૂચવવામાં આવે છે. ડોઝ ઘણીવાર લક્ષણો અનુસાર ડૉક્ટર દ્વારા બદલાય છે (NB તમારા ડૉક્ટરના કરાર વિના કોઈપણ સંજોગોમાં પ્રયાસ કરવા જેવું નથી) ડોઝ ઘટાડવાના પ્રયાસમાં. સ્ટેરોઇડ્સની ઘણી આડઅસર હોય છે અને ડોઝ ઘટાડવાથી તે આડઅસરો પણ ઓછી થાય છે.

એન્ટિફંગલ્સ જેમ કે ઇટ્રાકોનાઝોલ, વોરીકોનાઝોલ અથવા પોસાકોનાઝોલ ઘણીવાર તેનો ઉપયોગ પણ થાય છે, જો કે તેઓ ચેપને નાબૂદ કરી શકતા નથી, તેઓ ઘણા કિસ્સાઓમાં લક્ષણોને નોંધપાત્ર રીતે ઘટાડે છે. ફૂગપ્રતિરોધી દવાઓની માત્રા પણ આડઅસરોને રોકવા માટે ઓછી કરવામાં આવે છે પરંતુ કેટલીકવાર ખર્ચ ઘટાડવા માટે પણ કરવામાં આવે છે, કારણ કે એન્ટિફંગલ ખૂબ ખર્ચાળ હોઈ શકે છે.

કેટલાક દર્દીઓ સમયાંતરે એન્ટિબાયોટિક્સ લે છે કારણ કે બેક્ટેરિયલ ચેપ ક્રોનિક એસ્પરગિલોસિસમાં ચેપનું ગૌણ સ્વરૂપ હોઈ શકે છે.