હાય મારું નામ ગ્રેગ છે અને તાજેતરમાં એસ્પરગિલોમા હોવાના અનુભવમાંથી પસાર થયો છું .સારા સમાચાર એ છે કે મારી વાર્તા એક સફળતાની વાર્તા છે . હું 38 વર્ષનો ઓસ્ટ્રેલિયન પુરુષ છું

10 વર્ષ પહેલાં PNG માં કામ કરતી વખતે મને ટીબી થયો હતો, મારી સારવાર ઓસ્ટ્રેલિયામાં QLD હેલ્થ સિસ્ટમમાં કરવામાં આવી હતી. જોકે મારી સારવાર કરવામાં આવી હતી અને સાજો થઈ ગયો હતો, તેમ છતાં મને યાદ છે કે તે સમયે ડોકટરોએ સમજાવ્યું હતું કે મારા ફેફસાના ઉપરના લોબમાં ડાઘ પેશી જીવનમાં પાછળથી થોડી સમસ્યાઓનું કારણ બની શકે છે.

ગયા વર્ષે આ વખતે "જીવનમાં પાછળથી" ડોકટરોએ ફળ મેળવવાની વાત કરી હતી. હું કામ પર હતો અને મારા હાથને ઢાંકવા માટે પૂરતું લોહી ઉધરસવા લાગ્યું, મને તાત્કાલિક હોસ્પિટલમાં લઈ જવામાં આવ્યો જ્યાં તેઓએ મારું નિરીક્ષણ કર્યું અને ત્યાંથી છિદ્રની પ્રક્રિયા શરૂ થઈ. મને વિવિધ નિષ્ણાતો સાથે પરિચય કરાવવામાં આવ્યો હતો અને તે નક્કી કરવામાં આવ્યું હતું કે ઓપરેશનની મુશ્કેલી અને જોખમને કારણે સામાન્ય રીતે અંતિમ પરિણામ ટાળી શકાય તેવું હતું. મારી પાસે બ્રોન્કોસોપી હતી જે ખરેખર વધુ ઓળખી શકતી ન હતી અને પછી લોહીની ફાળવણીને ઓળખી શકતી હતી. ડાઘ પેશી જે છાતીના પોલાણમાં અટવાઇ હતી. તે નક્કી કરવામાં આવ્યું હતું કે કદાચ કામ ન કરે તેમ છતાં તેઓ પ્રથમ એન્ટિફંગિલનો પ્રયાસ કરશે તેથી મને સ્પોરોનોક્સ આપવામાં આવ્યો અને ઘરે મોકલવામાં આવ્યો.

અઠવાડિયાની અંદર હું વિન્ડસર્ફિંગ કરી રહ્યો હતો અને દવાઓ જ્યાં કામ કરી રહી હતી તે વિશે ખૂબ જ સકારાત્મક વિચાર કરતી વસ્તુઓ, ડૉક્ટરે મને ક્રિસમસ માટે કેલિફોર્નિયામાં મારી પત્ની સાથે જ્યાં હું જોડાવાનો હતો ત્યાં મુસાફરી કરવાની મંજૂરી આપી, આ સફર દરમિયાન હું તાહોમાં સ્કીઇંગ કરી રહ્યો હતો અને તેને આપી રહ્યો હતો. બધા મને મહાન લાગ્યું. જોકે ફ્લાઇટ હોમ પર હું ફરીથી લોહીનો સ્વાદ ચાખી શકી.

એક અઠવાડિયા પછી હું હોસ્પિટલમાં પાછો આવ્યો હતો અને દરરોજ રાત્રે લગભગ એક કપ ભરેલો લોહી ઉધરસ કરતો હતો, ડૉક્ટરે મને કહ્યું કે મારે વિન્ડસર્ફિંગ બંધ કરવું પડશે અને મને સર્જનને મળવા માટે બુક કરાવ્યું, હું લગભગ 5 મહિનાથી એન્ટિફંગલ પર હતો અને હવે સમય આવી ગયો છે. સર્જરી કરાવવી. સર્જને તે સ્પષ્ટ કર્યું કે હું મુશ્કેલ અને પીડાદાયક સમય પસાર કરવાનો છું.

શસ્ત્રક્રિયામાં 6 કલાકનો સમય લાગ્યો અને મેં ઘણું લોહી ગુમાવ્યું, મને યાદ છે કે હું જાગ્યો હતો અને રક્તસ્રાવ બંધ ન થાય તો રક્તસ્રાવની ચર્ચા કરતા સંબંધિત લોકોથી વાકેફ હતો. સદનસીબે હું બેઠો હતો અને કોફી પીતો હતો તેની ગણતરીના કલાકોમાં જ થયું. મારી પાસે આઠ ટ્યુબ આવી રહી હતી અને એક એપિડ્યુરલ હું શાવરમાં ઉભો રહી શકતો હતો, જોકે તેને બધી નળીઓને ખસેડવા અને પકડી રાખવા માટે બે નર્સની જરૂર હતી.

10 દિવસ પછી હું હોસ્પિટલમાંથી બહાર આવ્યો અને 7 અઠવાડિયા પછી હું કામ પર પાછો આવ્યો. તેઓ તમને આપેલી દવાઓને કારણે મને ક્યારેય પીડાની સમસ્યા ન હતી, પરંતુ દવાઓ પોતે જ ખૂબ જ ખરાબ છે, હું ઓક્સિકોન્ટિન પર હતો અને નિર્ભરતા વિકસાવી હતી આ દવાને રાતોરાત બંધ ન કરો મને ખરેખર તમે જે ટોપીમાં જુઓ છો તેના જેવી જ ખરાબ બીમારી હતી. હેરોઈન વ્યસનીઓ વિશેની દસ્તાવેજી.

હું સર્જરીના લગભગ 6 અઠવાડિયા પછી જોગિંગ કરી રહ્યો હતો અને લગભગ 2 મહિના પછી મારી પ્રથમ વિન્ડસર્ફ હતી. ડૉક્ટર હવે મને જોવા માગતા નથી અને જો તે મોટા ડાઘ અને ડાબી છાતીમાં જડ ન હોય તો મને કંઈ અલગ લાગતું નથી.

મને જે વિચિત્ર વસ્તુઓ મળી તે એ હતી કે હું ખરેખર ક્યારેય બીમાર નથી અનુભવતો અને સામાન્ય રીતે જ્યારે હું સૂવા જતો ત્યારે જ ખાંસીથી લોહી આવતું હતું. તે ખૂબ જ અઘરા 7 મહિના અને છિદ્ર સર્જરી પુનઃપ્રાપ્તિ ભયાનક અને લાંબી હતી પરંતુ અન્ય ઘણા મુશ્કેલ કામ કરી રહ્યા છે.
ગ્રેગ હોવર્ડ ઓસ્ટ્રેલિયા
નવેમ્બર 2011