1999 ஆம் ஆண்டில் லுகேமியா நோயாளியான அப்பி ரோசனுக்கு எடுத்துக்கொள்வது கடினம் என்ற செய்தி கிடைத்தது, அவர் ஒரு ஆக்கிரமிப்பு ஆஸ்பெர்கிலஸ் நோய்த்தொற்றை உருவாக்கினார், அது அவரது மூளைக்கு பரவியது. நோய்த்தொற்று மிகவும் தீவிரமானது, அவள் மூளையின் வீக்கத்தால் ஏற்படும் சேதத்தைத் தடுக்க மண்டை ஓட்டின் ஒரு பகுதியை (கிரானிஎக்டோமி) அகற்ற வேண்டியிருந்தது - இது முக்கியமாக வீங்கிய திசுக்களை எங்காவது செல்லக் கொடுக்கிறது மற்றும் மூளை திசுக்களை நசுக்குவதைத் தடுக்கிறது. அழுத்தம்.
லுகேமியாவுக்கான சிகிச்சையானது, கீமோதெரபி சிகிச்சையின் முதல் நிலையிலிருந்து மீளும் வரை நோயாளிகளின் நோயெதிர்ப்பு மண்டலத்தின் செயல்திறனைக் கடுமையாகக் குறைக்கிறது. இது அஸ்பெர்கிலஸ் பூஞ்சைகள் உள்ளிட்ட தொற்று முகவர்களுக்கு ஒரு 'வாய்ப்பின் சாளரத்தை' அளிக்கிறது.
இந்த சூழ்நிலையில் பாக்டீரியா தொற்றுகள் பொதுவானவை, ஆனால் ஆண்டிபயாடிக் சிகிச்சைகள் மிகவும் பயனுள்ளவை மற்றும் ஏராளமாக உள்ளன, இவை பொதுவாக அதிக பிரச்சனையை ஏற்படுத்தாது. அஸ்பெர்கிலஸ் போன்ற பூஞ்சை தொற்றுகள் வேறு கதை.

குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கையிலான பூஞ்சை தொற்றுகளில் ஒன்றைப் பயன்படுத்தி சிகிச்சையளிக்கப்பட வேண்டும் பூஞ்சை காளான் மருந்துகள். இவற்றில் சில மிகவும் நச்சுத்தன்மை வாய்ந்தவை மற்றும் சில நோயாளிகளுக்குப் பயன்படுத்த முடியாது, எ.கா. சிறுநீரகம் அல்லது கல்லீரல் செயல்பாடு குறைபாடுள்ளவர்கள். இது தேர்வை மேலும் குறைக்கிறது. மேலும் நவீன பூஞ்சை காளான்கள் மிகவும் விலை உயர்ந்ததாக இருக்கும், இது பயன்படுத்த விரும்பத்தகாததாக இருக்கும்! இவை அனைத்திற்கும் மேலாக மூளைக்குள் பூஞ்சை காளான்கள் செல்வதில் சிரமம் உள்ளது மூளை இரத்த தடை இது மூளைக்குள் மருந்துகள் எளிதில் செல்வதைத் தடுக்கிறது. இந்த தடையை பூஞ்சை எவ்வாறு கடக்கிறது? இது உண்மையில் உறுதியாகத் தெரியவில்லை, ஆனால் ஒரு சாத்தியம் என்னவென்றால், திசு வழியாக 'தள்ளும்' அதன் ஹைஃபாவின் திறனைப் பயன்படுத்தி அது முழுவதும் வளர்கிறது.

இவை அனைத்தும் நம்பிக்கை இல்லை என்பது போல் தெரிகிறது, நிச்சயமாக இந்த முரண்பாடுகளை எதிர்கொள்ளும் எந்தவொரு நோயாளியும் கைவிடக்கூடும்?! மகிழ்ச்சியான பதில் இல்லை இல்லை. புற்றுநோயால் பாதிக்கப்பட்டு 12 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, அப்பி மீண்டும் ஒரு கணக்காளராக வேலைக்குச் சென்று கடந்த 6 ஆண்டுகளாக இருக்கிறார். அவள் பெற்ற சிகிச்சைக்கு நன்றி, அவள் குணமடைந்தாள், இழந்தவற்றில் பலவற்றை மீட்டெடுத்தாள், நவம்பர் 21, 2010 அன்று அப்பி ஆண்டியை மணந்து, கடந்த சில வாரங்களாக ஹவாயில் தேனிலவைக் கழித்தார்.

அபியின் அம்மா சாண்ட்ரா கருத்து தெரிவித்தார்:

• 1999 இல் எனது கணவர் முதன்முதலில் டாக்டர். டென்னிங்கைத் தொடர்பு கொண்டபோது, ​​அவர் ஐந்து வயது சிறுவனை ஆஸ்பெர்ஜில்லஸில் இருந்து தப்பியதைப் பற்றிச் சொன்னபோது அது எனக்கு ஒரு பெரிய ஊக்கமாக இருந்தது. அப்பியின் நம்பிக்கை மற்றும் வெற்றியின் கதை அந்த ஊக்கம் தேவைப்படும் மற்ற குடும்பங்களுக்கு உதவும் என்று நம்புகிறேன். சொல்லப்பட வேண்டிய அற்புதமான கதை இது.
• இன்று அவள் இருக்கும் இடத்திற்கு வர நீண்ட பயணம் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். அவள் எங்களுடன் இருப்பதில் நாம் அனைவரும் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியடைகிறோம் என்பதையும், மூளைக் காயத்திற்குப் பிறகு அவள் எவ்வளவு முன்னேற்றம் அடைந்திருக்கிறாள் என்பதையும் யாரும் கற்பனை செய்து பார்க்க முடியாது. அவள் இன்னும் நாளுக்கு நாள் மேம்பட்டு வருகிறாள். புற்றுநோய் மற்றும் மூளைக் காயத்திற்குப் பிறகு நிச்சயமாக ஒரு வாழ்க்கை இருக்கிறது.