வணக்கம் என் பெயர் கிரெக் மற்றும் சமீபத்தில் ஒரு ஆஸ்பெர்கில்லோமா கொண்ட அனுபவத்தை அனுபவித்தேன் .நல்ல செய்தி என்னவென்றால் எனது கதை ஒரு வெற்றிக் கதை . நான் 38 வயது ஆஸ்திரேலிய ஆண்

10 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு PNG இல் பணிபுரியும் போது நான் TB நோயால் பாதிக்கப்பட்டேன், நான் ஆஸ்திரேலியாவில் QLD சுகாதார அமைப்பில் சிகிச்சை பெற்றேன். நான் சிகிச்சை பெற்று குணமடைந்தாலும், என் நுரையீரலின் மேல் பகுதியில் உள்ள வடு திசுக்கள் வாழ்க்கையில் சில பிரச்சனைகளை ஏற்படுத்தலாம் என்று அந்த நேரத்தில் மருத்துவர்கள் விளக்கியது எனக்கு நினைவிருக்கிறது.

கடந்த ஆண்டு இந்த நேரத்தில், "பின்னர் வாழ்க்கையில்" மருத்துவர்கள் பலனளிக்கப்பட்டதைப் பற்றி பேசினர். நான் வேலையில் இருந்தேன், என் கைகளை மறைக்கும் அளவுக்கு இரத்தம் வரத் தொடங்கியது, நான் மருத்துவமனைக்கு விரைந்தேன், அங்கு அவர்கள் என்னைக் கண்காணித்தனர், அங்கு துளை செயல்முறை தொடங்கியது. நான் பல்வேறு நிபுணரிடம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டேன், பொதுவாக அறுவை சிகிச்சையின் சிரமம் மற்றும் ஆபத்து காரணமாக அறுவைசிகிச்சை தவிர்க்கப்பட வேண்டும் என்று தீர்மானிக்கப்பட்டது. எனக்கு ஒரு மூச்சுக்குழாய் அறுவை சிகிச்சை இருந்தது, அது உண்மையில் வேறு எதையும் அடையாளம் காணவில்லை, பின்னர் இரத்தத்தின் அளவைக் கண்டறியவும். மார்பு குழியில் ஒட்டிய வடு திசு. ஒருவேளை வேலை செய்யவில்லை என்றாலும், முதலில் பூஞ்சை எதிர்ப்பு மருந்துகளை முயற்சிப்பார்கள் என்று தீர்மானிக்கப்பட்டது, அதனால் எனக்கு ஸ்போரோனாக்ஸ் கொடுக்கப்பட்டு வீட்டிற்கு அனுப்பப்பட்டது.

சில வாரங்களுக்குள் நான் விண்ட்சர்ஃபிங்கிற்குத் திரும்பினேன், மருந்துகள் எங்கே வேலை செய்கிறேன் என்று மிகவும் நேர்மறையாகச் சிந்தித்தேன், கிருஸ்துமஸுக்கு கலிபோர்னியாவில் என் மனைவியுடன் சேர வேண்டிய இடத்திற்குச் செல்ல மருத்துவர் எனக்கு அனுமதி அளித்தார், இந்தப் பயணத்தின் போது நான் தஹோவில் பனிச்சறுக்கு விளையாடிக் கொண்டிருந்தேன். நான் நன்றாக உணர்ந்தேன். இருப்பினும் விமானத்தில் வீட்டிற்கு செல்லும் போது நான் மீண்டும் இரத்தத்தை சுவைக்க முடிந்தது.

ஒரு வாரத்திற்குப் பிறகு நான் மருத்துவமனைக்குத் திரும்பினேன், தினமும் இரவில் ஒரு கப் நிரம்பிய இரத்தம் இருமலுடன், மருத்துவர் என்னிடம் விண்ட்சர்ஃபிங்கை நிறுத்த வேண்டும் என்று என்னிடம் கூறினார், அறுவை சிகிச்சை நிபுணரைப் பார்க்க என்னைப் பதிவு செய்தார், நான் சுமார் 5 மாதங்களாக பூஞ்சை காளான் மருந்துகளில் இருந்தேன், இப்போது நேரம் வந்துவிட்டது. அறுவை சிகிச்சை செய்ய வேண்டும். நான் கடினமான மற்றும் வலிமிகுந்த நேரத்தில் இருக்கப் போகிறேன் என்று அறுவை சிகிச்சை நிபுணர் அமைதியாகத் தெரிவித்தார்.

அறுவைசிகிச்சைக்கு 6 மணிநேரம் ஆனது, நான் நிறைய இரத்தத்தை இழந்தேன், இரத்தப்போக்கு நிற்கவில்லை என்றால், இரத்தமாற்றம் பற்றி கவலைப்படுபவர்கள் விழித்திருந்ததை நான் அறிந்திருந்தேன். அதிர்ஷ்டவசமாக நான் எழுந்து உட்கார்ந்து காபி குடித்த சில மணிநேரங்களில் அது முடிந்தது. எனக்கு எட்டு குழாய்கள் வந்தன மற்றும் ஒரு எபிட்யூரல் குளியலறையில் நான் எழுந்து நிற்க முடியும், இருப்பினும் அனைத்து குழாய்களையும் நகர்த்தவும் பிடிக்கவும் இரண்டு செவிலியர்கள் தேவைப்பட்டனர்.

10 நாட்களுக்குப் பிறகு நான் மருத்துவமனையில் இருந்து வெளியே வந்தேன், 7 வாரங்களுக்குப் பிறகு நான் மீண்டும் வேலைக்கு வந்தேன். அவர்கள் உங்களுக்குக் கொடுக்கும் மருந்துகளால் எனக்கு ஒருபோதும் வலி ஏற்படவில்லை, ஆனால் அந்த மருந்துகள் மிகவும் மோசமானவை, நான் ஆக்ஸிகான்டினில் இருந்தேன் மற்றும் ஒரு சார்புநிலையை வளர்த்துக் கொண்டேன், ஒரே இரவில் இந்த மருந்தை விட்டுவிடாதீர்கள், நீங்கள் பார்க்கும் தொப்பியைப் போன்ற மோசமான நோய் எனக்கு இருந்தது. ஹெராயின் அடிமைகள் பற்றிய ஆவணப்படங்கள்.

அறுவைசிகிச்சைக்குப் பிறகு 6 வாரங்களுக்குப் பிறகு நான் ஜாகிங் செய்து கொண்டிருந்தேன், சுமார் 2 மாதங்களுக்குப் பிறகு எனது முதல் விண்ட்சர்ப் செய்தேன். மருத்துவர் இனி என்னைப் பார்க்க விரும்பவில்லை, அது மிகப்பெரிய வடு மற்றும் உணர்ச்சியற்ற இடது மார்புக்காக இல்லாவிட்டால், நான் வேறு எதையும் உணரவில்லை.

நான் கண்ட விசித்திரமான விஷயங்களில் ஒன்று, நான் உண்மையில் உடம்பு சரியில்லாமல் இருந்ததில்லை, பொதுவாக நான் படுக்கைக்குச் செல்லும்போது இரத்தம் இருமல் மட்டுமே இருக்கும். இது மிகவும் கடினமான 7 மாதங்கள் மற்றும் துளை அறுவை சிகிச்சை மீட்பு கொடூரமாகவும் நீண்டதாகவும் இருந்தது, ஆனால் மற்றவர்கள் மிகவும் கடினமாகச் செய்கிறார்கள்.
கிரெக் ஹோவர்ட் ஆஸ்திரேலியா
நவம்பர் 2011