To moja opowieść o Xolair. Jestem na nim od około 6 lat.

W 2003 roku widziano mnie w National Jewish w Denver. W tamtym czasie zasugerowano, że być może może to pomóc w moim Aspergillus, mimo że jest to użycie poza etykietą. Mój pulmonolog chciał spróbować.

W 2002 roku zdiagnozowano u mnie Aspergillus Niger. Moim szczególnym problemem było ciągłe ciężkie zatykanie się płuc, co skutkowało bardzo częstym wykonywaniem bronchoskopów, czasem tak częstym jak co miesiąc, a czasami dwa razy w miesiącu. Nic nie było skuteczne w pozbywaniu się zatyczek z wyjątkiem „ oskrzela”.

Byłem na Sporanox, prednison, hipertonicznym rozpyleniu soli fizjologicznej. Wypróbowałem kamizelkę i codzienne PD jako pacjent ambulatoryjny

Zaczęliśmy Xolair w kwietniu 05. Otrzymuję dwa zastrzyki po 150 mg. w każdym ramieniu miesięcznie
Muszę przyznać, że nie sądziłem, że coś robi, ale zostałem. Nigdy nie miałem żadnych skutków ubocznych. Nadal musiałam mieć „oskrzela”, jednak nie tak często jak wcześniej. Naprawdę nie myślałem o tym w związku z Xolairami.

Mój ostatni bronch był w 09 stycznia. To było jak cud, że mogłem tak długo wytrzymać bez jednego. Zarówno mój lekarz, jak i ja przypisuję to Xolairowi. Powiedziałbym, że zajęło mu trochę czasu, zanim „wskoczył”. Może 3 lata.

Ponadto zawsze byłem uczulony na trawy, pleśnie i drzewa. Zawsze otrzymywałem szczepionki alergiczne na trawy i drzewa. Sezony alergiczne były złe. W sierpniu zeszłego roku mój alergolog ponownie przetestował mnie i nie miałem absolutnie żadnej reakcji na żaden z testów. Czy mogę to również przypisać Xolairowi? Nie wiem.

Miałem szczęście, że wydaje się, że Xolair znacząco zmienił przebieg mojej choroby.
Mam nadzieję, że to będzie kontynuowane. Nadal jestem na inhalatorze steroidowym, ale zatrzymaliśmy Sporanox na próbę. Zobaczymy.

Joanna Becker