એલિસન હેકલર ન્યુઝીલેન્ડની છે, અને તેણીને એલર્જીક બ્રોન્કોપલ્મોનરી એસ્પરગિલોસિસ (ABPA) છે. નીચે એસ્પરગિલોસિસ સાથેના તેના તાજેતરના અનુભવો અને તેના માનસિક સ્વાસ્થ્ય પર તેની અસર વિશે એલિસનનું અંગત વર્ણન છે.

શારીરિક અને માનસિક સ્વાસ્થ્ય એકસાથે જાય છે. કલંક અને અલગતાની લાગણીઓને દૂર કરવા માટે માનસિક સ્વાસ્થ્ય પર દીર્ઘકાલીન પરિસ્થિતિઓની અસર વિશે ખુલવું મહત્વપૂર્ણ છે. અહીં નેશનલ એસ્પરગિલોસિસ સેન્ટર ખાતે, અમે ગરમ, દબાણ વિનાનું વર્ચ્યુઅલ સપોર્ટ ગ્રુપ પ્રદાન કરીએ છીએ જ્યાં તમે અન્ય લોકો સાથે ચેટ કરી શકો, પ્રશ્નો પૂછી શકો અથવા ફક્ત બેસીને સાંભળી શકો. અમારી સાપ્તાહિક મીટિંગ્સ વિશેની વિગતો મળી શકે છે અહીં. જો તમે અમારા સપોર્ટ ગ્રુપમાં જોડાઈ શકતા નથી, તો અમારી પાસે એક મૈત્રીપૂર્ણ પણ છે ફેસબુક જૂથ જ્યાં તમે પ્રશ્નો પૂછી શકો, સલાહ મેળવી શકો અને મદદરૂપ સામગ્રી માટે સાઇનપોસ્ટ શોધી શકો.

એસ્પરગિલોસિસ અને ડિપ્રેશન: એક વ્યક્તિગત પ્રતિબિંબ 

હવે જ્યારે હું ખૂબ નિરાશા અનુભવી રહ્યો નથી, ત્યારે મેં વિચાર્યું કે ડિપ્રેશનની ધાર પર આવેલા "ધ બ્લૂઝ" ના હુમલાઓ સાથે વ્યવહાર કરવા વિશે લખવાનો આ સારો સમય છે. 

 

હું ખરેખર એક કે બે અઠવાડિયા માટે ચાલુ અને બંધ સંઘર્ષ કરી રહ્યો છું. ABPA માંથી પ્લ્યુરલ પેઇન તદ્દન કમજોર બની ગયું છે; થાક અને થાક નિરાશાજનક છે. વધુમાં, હું ગરમ ​​લાગણીના મોજાથી પીડાય છું, ખાસ કરીને રાત્રે. કેટલીકવાર, મને ખબર પડે છે કે શ્વાસની અગવડતાને બાયપાસ કરવાના પ્રયાસમાં મારો શ્વાસ છીછરો અને ઝડપી બની ગયો છે (સારી શ્વાસ લેવાની તકનીકમાં લાત મારવાનો સમય).

 

હું 8 અઠવાડિયાથી વધુ સમયથી ઇટ્રાકોનાઝોલ પર પાછો આવ્યો છું, અને મને લાગે છે કે હું આશાવાદી હતો કે તે સુધારાઓ લાવશે, પરંતુ હજી સુધી નથી. મારી પાસે પણ માત્ર એક કિડની છે અને એક 'કોન્ટર્ટેડ મૂત્રમાર્ગ' છે જે પેશાબના રિફ્લક્સનું કારણ બને છે, તેથી પ્લમ્બિંગ વિભાગમાં દુખાવો/અગવડતા અને સમસ્યાઓ. મને વિસ્તૃત પ્રિડનીસોન સારવારથી ઓસ્ટીયોપોરોસીસ છે અને મારા પગ અને પગમાં ન્યુરો પેઇન છે. મને આખી પીડા થાય છે. મને લાગે છે કે હું પેરાસિટામોલ, ઇન્હેલર વગેરે પર જીવી રહ્યો છું. જેમાંથી કોઈ ફરક પડતો નથી. ડોકટરો પુષ્ટિ કરે છે કે મને કોઈ ઘરઘર નથી.

 

સવારે સૌપ્રથમ, મારું મોં શુષ્ક દૂષિતતાથી ઘેરાયેલું છે જે પછી સાઇનસ અને ઉપલા શ્વાસનળીના માર્ગને સાફ કરવામાં ન આવે ત્યાં સુધી પીળા-ભૂરા ફીણ તરીકે પુનઃનિર્માણ થાય છે; પછી, તે સફેદ અથવા આછા લીલા ફીણવાળા લાળમાં સ્થિર થાય છે. દરરોજ સવારે પીડા અને શ્વાસને કાબૂમાં રાખવું એ એક વિશાળ મિશન જેવું લાગે છે જેમાં દવાઓ અને ગુરુત્વાકર્ષણને લાત મારવામાં ઓછામાં ઓછા બે કલાક લાગે છે (અને કદાચ થોડી કોફીની વિધિ પણ).

 

અન્ય એક દર્દીએ તાજેતરમાં અમને યાદ અપાવ્યું કે દૈનિક ઉર્જા સ્તરો એક દિવસ માટે 12 ચમચી તરીકે વિઝ્યુઅલાઈઝ કરવામાં આવે છે, અને આપણે જે કંઈ પણ કરીએ છીએ તેમાં એક ચમચી ઊર્જાનો ઉપયોગ થાય છે. કમનસીબે, મોડેથી, મારી ચમચી માત્ર નાની ચમચીની સાઇઝની રહી છે!

 

સૂચિબદ્ધ ઉપરોક્ત તમામ બાબતોમાંથી કોઈપણ લક્ષણો, તેમના પોતાના પર, મુખ્ય અથવા નોંધપાત્ર તરીકે વર્ગીકૃત કરી શકાતા નથી; પરંતુ તેઓ એવું લાગે છે કે મને ન્યુમોનિયાના ગંભીર તીવ્ર હુમલાનો સામનો કરવો પડ્યો છે (પરંતુ હું ખરેખર તેટલો બીમાર નથી) ભૂતકાળનો અનુભવ મને વિચારવા તરફ દોરી જાય છે કે સમય, આરામ અને માવજત પુનઃનિર્માણ સાથે બધુ સારું થઈ શકે છે. 

 

જો કે, વાસ્તવિકતા એ છે કે: કઈ સ્થિતિને કારણે શું થાય છે અને દવાઓની આડઅસર શું છે તે ઓળખવું લગભગ અશક્ય છે. તેથી સમગ્ર ગડબડ એ તબીબી ટીમ માટે જીવનની વાજબી ગુણવત્તા મેળવવા માટે વિવિધ પરિસ્થિતિઓ અને સંભવિત આડઅસરો વચ્ચે એક જટિલ સંતુલન કાર્ય છે. 

 

હું આગળ ધપાવી રહ્યો હતો, સ્વીકારવાનું શીખી રહ્યો હતો કે મારે શારીરિક રીતે વધુ વખત આરામ કરવો પડે છે પરંતુ હું કરી શકું તેવો થોડો બેઠક પ્રોજેક્ટ હતો. "હું આ સંભાળી શકું છું," મેં વિચાર્યું. પછી થોડી વધુ વસ્તુઓ ખોટી પડી; મેં મારા "પ્રેડનીસોન ટિશ્યુ પેપર આર્મ્સ" પરથી ત્વચાનો બીજો સ્તર ફાડી નાખ્યો, જેને મેડિકલ ડ્રેસિંગની જરૂર હતી, પછી સમુદાયમાં COVID ડેલ્ટા વેરિઅન્ટ ફાટી નીકળવાના કારણે NZ લેવલ 4 લોકડાઉનમાં ડૂબી ગયું. તેથી મારા મિત્રની 50મી વેડિંગ એનિવર્સરીની ઉજવણી કરવા અને પ્રોજેક્ટ્સ પર કામ કરવા અને સામાન એકત્રિત કરવા માટે મારા બીચ હોમ પર પાછા ફરવા માટે એક આયોજિત કેમ્પિંગ ટ્રિપ, જે હું હજી યુનિટમાં ગયો ન હતો તે બધા રદ થઈ ગયા, અને હું ક્વાર્ટર્સમાં મર્યાદિત હતો. એસઅચાનક હું હતાશાથી ભરાઈ ગયો. 

 

મેં ઘણા વર્ષો પહેલા ડિપ્રેશનનો સામનો કર્યો હતો, અને એ પણ, એક ગ્રીફ રિકવરી ફેસિલિટેટર તરીકે, મારી પાસે આમાં મદદ કરવા માટેનું જ્ઞાન અને સાધનો છે. પરંતુ તે મોજામાં આવી, અને લડવાની શક્તિ ઉપલબ્ધ ન હતી. તેથી તે પોતાને શોધવા માટે ખૂબ જ ડરામણી જગ્યા હોઈ શકે છે.

 

ડિપ્રેશન તર્કસંગત નથી (મારે આભાર માનવા માટે ઘણું બધું છે અને ન્યુઝીલેન્ડની પરિસ્થિતિઓ મુશ્કેલ નથી). હું શા માટે નિરાશાને દૂર કરવા માટે સંઘર્ષ કરી રહ્યો હતો તે વિશે હું વિચારી રહ્યો હતો, મને સમજાયું કે એક હદ સુધી; એસ્પરગિલોસિસ મારા જીવનને કેવી રીતે અસર કરે છે તેની હદ હું હજુ સુધી સંપૂર્ણપણે સમજી શક્યો ન હતો. જ્યારે પ્રથમ નિદાન થયું ત્યારે હું કેટલો બીમાર હતો તેની સરખામણીમાં મને થોડો સમય ઘણો સારો અનુભવ થયો હતો, અને ત્યારથી જ્વાળાઓ પ્રમાણમાં ઓછી હતી. આ વખતે એટલું નહીં. થોડુંક જેમ કે જ્યારે પ્રથમ વખત શોકની ખોટમાંથી પસાર થવું હોય, ત્યારે તમને લાગે છે કે તમે દુઃખી થયા છો અને નુકસાન સાથે સંમત થાઓ છો. અસરનો થોડો ઇનકાર, કદાચ. પછી અચાનક, તે હિટ કરે છે ... એસ્પરગિલોસિસ ક્રોનિક છે. તેમાંથી વસૂલ કરવામાં આવશે નહીં. જીવનશૈલીમાં જરૂરી સુધારાઓ ચાલુ રહેશે. 

 

આ વાસ્તવિકતાઓએ મને ડિપ્રેશનમાં મોકલવાની જરૂર નથી. વાસ્તવિકતાઓને ઓળખવા અને સ્વીકારવાથી મને મોટું ચિત્ર જોવાની શક્તિ મળી શકે છે. તેને મેનેજ કરી શકાય છે (એક ડિગ્રી સુધી). અન્ય લોકોએ મારા કરતાં મોટી સમસ્યાઓ દૂર કરી છે. એવી વસ્તુઓ છે કે જેના પર હું કામ કરી શકું છું તે મદદ કરશે. મારો સંઘર્ષ કોઈ બીજા માટે પ્રોત્સાહક બની શકે છે. અન્ય લોકો સાથે વાત કરવી અને તમામ પ્રકારની મદદ લખવી. 

 

વધુ મહત્ત્વની વાત એ છે કે, મારા માટે, ઈસુ ખ્રિસ્તના અનુયાયી તરીકે, હું ઈશ્વરની સાર્વભૌમત્વમાં દ્રઢપણે વિશ્વાસ કરું છું અને આ દુનિયામાં મને કોઈ પણ અજમાયશ કે મુશ્કેલીઓ આવી શકે છે, ત્યારે તેમની પાસે મારા ભલા માટે, મને દોરવા માટે એક મોટી યોજના છે. ભગવાન પિતા, પુત્ર અને પવિત્ર આત્માના ટ્રિનિટી સાથે ગાઢ સંબંધમાં, મને તેની સાથે અનંતકાળ માટે તૈયાર કરે છે. હું જે અજમાયશનો સામનો કરું છું તે પ્રક્રિયામાં નિમિત્ત છે. હું હાલમાં લેરી ક્રેબનું એક ખૂબ જ સારું પુસ્તક “ધ પ્રેશર ઑફ” ફરી વાંચી રહ્યો છું, જે આ અંગે મારા વિચારમાં મદદ કરી રહ્યું છે. 

જો તમે તમારી માનસિક સુખાકારીને કેવી રીતે ટેકો આપી શકો તે વિશે વધુ વાંચવા માંગતા હો, તો દરેક માઇન્ડ મેટર્સમાં કેટલીક ટોચની ટીપ્સ ઉપલબ્ધ છે. અહીં.